Pierwszym elementem mogącym połączyć sektory motoryzacji i tworzyw sztucznych było wynalezienie i opatentowanie przez Charlesa Goodyear’a w 1839 roku procesu wulkanizacji kauczuku. Nowy produkt szybko znalazł zastosowanie w produkcji opon znacznie wpływając na podniesienie poziomu komfortu podróżowania. Ale to dopiero 1913 rok i pierwsza seryjna linia montażowa Forda T oraz szeroki dostęp do taniej ropy naftowej przypieczętował historię sukcesu przemysłu motoryzacyjnego. Równolegle do rozwoju automobilizmu, przemysł chemiczny święci sukcesy odkrywając Bakelit(1909), proces polimeryzacji PCW(1913), proces produkcji Polietylenu (1933) czy Nylonu (1935) i doprowadzając do nierozerwalnego mariażu dwóch gałęzi gospodarki.

Forma wtryskowa stanowi jeden z najważniejszych elementów systemu produkcyjnego w technologii wtryskiwania tworzyw sztucznych. Bez niej wtryskarka i wszystkie urządzenia peryferyjne są bezużytecznym wyposażeniem – więc forma to „serce” procesu wytwarzania. Czasem bywa droższa niż wtryskarka, dlatego warto poznać dokładnie jak pracuje i dbać o nią, ponieważ serwis maszyny jest stosunkowo łatwy i możliwy na wykonania na miejscu a serwis i naprawa formy zwykle wiąże się z jej transportem do narzędziowni i niemałymi kosztami.

Odejście od baterii opartych na metalu może utorować drogę systemom magazynowania energii odnawialnej. Farmy wiatrowe i słoneczne powstają na całym świecie w miarę odchodzenia od węgla i paliw kopalnych jako źródła energii. Alternatywy takie jak te są jednak głównie uzupełniające, dostarczając tylko niewielką część energii elektrycznej do sieci energetycznej ze względu na ich „przerywany” charakter. Nadwyżka podaży z wiatraków i ogniw słonecznych musi być magazynowana w taki sposób, aby w razie potrzeby była łatwo dostępna dla sieci, zwykle w godzinach szczytu.

Dzięki swoim unikalnym właściwościom tworzywa sztuczne zyskują coraz to nowe obszary zastosowań w różnych gałęziach przemysłu oraz wkraczają do aplikacji, które wcześniej były zarezerwowane dla metali i innych materiałów. Do jednych z najważniejszych zalet tworzyw należy zaliczyć łatwość formowania z nich przedmiotów o bardzo skomplikowanych kształtach wykorzystując technologie wtryskiwania.

Instytut Staszica przeanalizował zapowiedzi dotyczące ustawy wprowadzającej system kaucyjny dla opakowań plastikowych, a także szklanych wielokrotnego i jednorazowego użytku. Instytut pozytywnie ocenia projekt objęcia systemem kaucyjnym opakowań plastikowych czy metalowych dla napojów (butelki PET, puszki) jako tych surowców, które ze względu na specyfikę (małą masę, możliwość zgniatania) mogą być przyjmowane przez automaty w większości sklepów lub mogą być przez nie zbierane manualnie. Dodatkowo to one właśnie w ogromnym stopniu zanieczyszczają nasze ulice i środowisko – ich zbiórka i recykling są więc korzystne społecznie i ekologicznie, a także realne organizacyjnie. W zapowiedzi Ministerstwa Klimatu i Środowiska pojawiła się informacja, że planowany system ma objąć również butelki szklane jednorazowego użytku.

Chemik James Tour i współpracujący z nim Wala Algozeeb, doktorant Paul Savas i doktor habilitowany Zhe Yuan poinformowali, że podgrzewanie odpadów z tworzyw sztucznych w obecności octanu potasu wytwarza cząstki z porami w skali nanometrów, które zatrzymują cząsteczki dwutlenku węgla.