Napełniacze stosowane w przetwórstwie tworzyw sztucznych są to stałe związki nieorganiczne lub organiczne, zazwyczaj trudno rozpuszczalne w wodzie, odpowiednio rozdrobnione, których wprowadzenie do mieszanki uzasadnione jest: obniżeniem kosztu, zmniejszeniem skurczu, często także poprawą pewnych właściwości (twardości, odporności cieplnej, zmniejszeniem palności, czy przewodnictwa cieplnego) a w odniesieniu do napełniaczy aktywnych także wyraźną poprawę wytrzymałości (wprowadzenie sadzy do kauczuku powoduje wzmocnienie mieszanki i przyrost jej wytrzymałości na rozciąganie o około 150%).

Tworzywa sztuczne są słabymi przewodnikami ciepła, ponieważ praktycznie nie mają wolnych elektronów dostępnych dla mechanizmów przewodzenia, takich jak metale. Izolacyjność termiczną tworzyw sztucznych ocenia się poprzez pomiar przewodności cieplnej. Przewodzenie ciepła to innymi słowy zdolność do przenoszenia ciepła, która w przypadku tworzyw amorficznych w temperaturze 0-200°C mieści się z reguły w zakresie 0,125-0,200 W/m-1K-1. Z kolei tworzywa termoplastyczne częściowo krystaliczne posiadające uporządkowane obszary krystaliczne mają lepszą przewodność

Związki krzemoorganiczne należą do związków metaloorganicznych ze względu na obecność w strukturze wiązania krzem – węgiel. Są one znane już od ponad 100 lat, lecz zainteresowanie nimi nadal rośnie, pomimo że można je otrzymać wyłącznie syntetycznie. Związki krzemoorganiczne można podzielić na związki małocząsteczkowe, oligomery i polimery, różniące się między sobą liczbą atomów krzemu w cząsteczce. W zależności od rodzaju atomu X polimery krzemoorganiczne można podzielić na: polisilany (X = Si), polikarbosilany (X = C), polisiloksany (X = O), polisilazany (X = NH lub NR – grupa węglowodorowa), poliborosilany (X = B) oraz polisilikokarbodiimidy (X = N=C=N). Istotnym jest, że zmieniając podstawniki przy atomach krzemu można modyfikować i regulować stabilność chemiczną, termiczną, wpływać na rozpuszczalność polimeru oraz jego właściwości elektryczne czy optyczne.

Zespół kierowany przez Northwestern University stworzył podstawę dla techniki wzmacniania działania enzymu rozkładającego poliestry PET — tworzywa w dużej mierze używanego do produkcji butelek po napojach i niedrogich ubrań — na jego podstawowe części. Metoda ta może pomóc inżynierom w opracowaniu rozwiązań do usuwania „mikrodrobin plastiku” z rzek i oceanów.

Naukowcy opracowują antybakteryjne opakowania do żywności oparte na nanofilarach owadów. Zainspirowani zabijającymi bakterie skrzydłami owadów, takich jak cykady, naukowcy opracowali naturalną antybakteryjną teksturę do stosowania na opakowaniach żywności, aby wydłużyć okres przydatności do spożycia i zmniejszyć ilość odpadów. Te badania istotnie przygotowują grunt do znacznego zmniejszenia ilości odpadów, zwłaszcza w eksporcie mięsa i nabiału, a także wydłużenia okresu przydatności do spożycia oraz poprawy jakości, bezpieczeństwa i integralności pakowanej żywności na skalę przemysłową.

Nestlé Polska oraz PepsiCo Polska inaugurują pierwsze w Polsce przedsięwzięcie mające na celu zwiększenie zbiórki i recyklingu odpadów opakowaniowych po elastycznych opakowaniach wielomateriałowych oraz z tworzyw sztucznych. Istotą przedsięwzięcia jest zwiększenie masy odpadów opakowaniowych po opakowaniach elastycznych, takich jak folie po chipsach czy płatkach śniadaniowych, wysortowywanych przez instalacje komunalne. Finansowany przez obie firmy projekt „ReFlex” pozwoli na zwiększenie poziomów recyklingu tych odpadów w naszym kraju, co przyczyni się do dalszego rozwoju gospodarki obiegu zamkniętego, a tym samym ochrony planety przed zmianami klimatycznymi.

Od czasów otrzymania pierwszych polimerów syntetycznych rozwój technologii koncentrował się na doskonaleniu metod syntezy pod kątem produkcji tworzyw sztucznych odznaczających się wysoką trwałością, dobrymi właściwościami użytkowymi oraz odpornością na działanie czynników chemicznych i fizycznych oraz dużą odpornością na warunki środowiskowe.